ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﯽ 

ﯾﺎ ﺍﺻﻼ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﯽ ﺑﺒﻮﺳﯿﺶ 

ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﻧﺮﺳﯿﺪﯼ ...

آدم باید یه “تو” داشته باشه

که هر وقت از همه چیز خسته و ناامید شد بهش بگه :

مهم اینه که تو هستی ؛ گور بابای دنیا

گـــــاهی نـــــه گریـــــه آرامت می کنــــد

و نـــــــــــه خنــــــــده

نــــــــه فریـــــــــاد آرامــت می کنــــــــد

و نـــــــه سکــــــــوت

آنجـــــاست کـــــه بـــا چشمانی خیس

رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی

خدایــــــا

تنهـــــا تــــو را دارم ...

تنهـــــــایم مگـــــــذار...

شاید آرام تـر می شدم

فقـط و فقــط …

اگر می فهمیدی ،

حرفهایم به همین راحتــی که می خوانی

نوشته نشده اند !!!

يـــه ســـوال دارم ؟

با عکـــساش چکـــار ميکنـــي؟؟

وقـــتي که رفـــته

تا بوده ، همین بوده :

همیشه دلتنگ اونی هستیم که نیست

و حوصله کسی رو نداریم که هست !

بعد شکایت می کنیم از تنهایی هامون

چه قدر عجیب است !

در خلوتت دلواپسی خاطره ای باشی ،

که تو را بر باد داده اس

پنجره ها کلافه اند از سنگینی نگاه منتظرم

اگر نمی آیی

اینقدر پنجره ها را زجر ندهم

چشم هایم به جهنم

درد یعنی.........

بــــــاور نمی كنم 

اینگونه عاشقـانه 

در مـن ، حبس شده باشی!! 

بگو با چه جادوئی 

مرا اینگونه نا عادلانه وقف خودت كردی؟

گاهی نمیدانی بر روی کدام خانه پای گذاشتی که این

گونه خانه ات ویران شده است...

کاش دفتر خاطراتم چراغ جادو بود

تا هروقت از سر دلتنگی به رویش دست می ‌کشیدم ،

تو از درونش با آرزوی من بیرون می آمدی …

بعد سالها دختر کبریت فروش را دیدم,بزرگو زیبا شده بود.

به او گفتم کبریت هایت کو؟

میخواهم این سرزمین را به آتش بکشم,

لبخند تلخی زد و گفت کبریت هایم را نخریدن,

سالهاست تن میفروشم ,میخری؟

آغوشتـــــــ را دوستـــــــ دارمـــــ

امــــا

از دوباره بــــی پناه شدن
 

می ترسمــــــ...!

کـســـــــی چـه مـی دانــد ؟ !

شــایــد روزی بیــایـد کـــه حـــال مـــن هـــم خـــوب شـــود ...

هــوا خــوب شـــود ...

عــشــق خــوب شــود ...

و تـــــو ...

خــــوب مــن شـــوی !!!

صــــراط ِ مـستـــقــیمـــ ــ ـ ،


یعــــنی ؛

راهـــی ..

کـه مستقیـمــ

مــی‌رســـد ..


بـه آغـــوش ِ تــــــو

براي تو مينويسم ..

از عمق احساسم مينويسم ..

تا شايد بداني که طپش قلبم در سينه ..

به خاطر توست

مـــــرهم زخـــــم هـــــای کـــــهنه ام

کـــــنج لـــــبان تـــــوست

بــــــــــوسه نمـــــی خـــــواهم

"چــــــــــیزی بگـــــو"

آرامم کن

1, 2, 3 ... 10

هــــزاران 10 ......

و تـــــو

هنــــوز نگــــفتي بيــــــا . .

"من" از اینجا صدایت میکنم

"تو" از آنجا بغلم کن

دلم هواتو کرده.....!

دوام نمیاورم سرمای زمستان امسال را

باید کوچ کنم به قشلاق آغوشت

نیامدن

هزار بهانه می‌خواست

و

آمدن

یکی،

دلتنگت بودم...!

בهاטּ تـنہـاییم آب مے افتـב براے یڪ قطره بـوבنـت

بی تو هرگز نمی تونم زندگی کنم . . . پس بیا با هم گور به گور بشیم ! !

گـذشـت امـا بـدان . . .


'تـا آخـر عـمـر' درگـيـر مـن خـواهـي بـود !


و تـظـاهـر مـي کـنـي . . . نـيـسـتـي !!


مـقـايـسـه ، تـو را از پـا در خـواهـد آورد. . .


"مـن"


مـي دانـم بـه کـجـاي قـلـبـت



شـلـيـک کـرده ام

سوت پایان را بزنید صداقتم حریف هرزگی زمانه نمیشود...

قبول میکنم باختم.